Istnieje wiele różnych metod psychoterapii, każda z własnymi założeniami dotyczącymi psychicznego zdrowia i patologii, przyczyn problemów i najlepszych sposobów pomagania klientom. Dotychczas jednak żadne z istniejących podejść nie udowodniło większej skuteczności niż pozostałe. Dlatego wiodącą ideą psychoterapii integracyjnej jest wykorzystywanie tego, co najbardziej wartościowe w różnych metodach terapeutycznych. Nie jest to jednak przypadkowe łączenie nie powiązanych ze sobą technik, lecz wewnętrznie spójny sposób myślenia o terapii, zakładający istnienie rozbudowanych, ukrytych mechanizmów stojących za naszymi emocjonalnymi kłopotami. Terapeuci integracyjni mogą się od siebie bardzo różnić pod względem stylu pracy, w zależności od tego, z jakich nurtów czerpią. W mojej pracy najczęściej odwołuję się do idei pochodzących z psychoterapii skoncentrowanej na procesie doświadczania oraz analizy transakcyjnej, czasem posługując się także technikami pochodzącymi z terapii poznawczej.

• Psychoterapia skoncentrowana na procesie doświadczania jest współczesną syntezą dwóch tradycyjnych nurtów terapii humanistycznej: psychoterapii Gestalt oraz psychoterapii skoncentrowanej na osobie. Zakłada ona, że emocje z natury służą naszej adaptacji, ale mogą stać się źródłem problemów, jeżeli mamy tendencję do ich ignorowania lub umniejszania ich znaczenia, a także na skutek trudnych doświadczeń przeżytych w przeszłości. Doświadczanie różnych, czasem trudnych uczuć w kontekście bezpiecznej relacji terapeutycznej pomaga zwiększyć świadomość emocji, kontakt z nimi i zdolność do ich regulowania, tak abyśmy potrafili żyć w większej harmonii ze sobą i innymi ludźmi.
• Analiza transakcyjna jest nurtem w terapii, kładącym duży nacisk na obserwację funkcjonowania społecznego klienta. Analizowane są sposoby komunikowania się, a także tendencje do angażowania się w ukryte, niszczące gry interpersonalne. Zakłada się, że większość z nas nieświadomie realizuje życiowy skrypt – ukształtowany w dzieciństwie, często destrukcyjny scenariusz na życie, któremu jesteśmy posłuszni, nie zdając sobie z tego sprawy. Uświadomienie sobie działania skryptu może byćjednak pierwszym krokiem ku uwolnieniu się od niego, a zatem ku zdrowiu, rozumianemu jako zdolność człowieka do intymności, autentyczności i spontaniczności.
• Terapia poznawcza wychodzi z założenia, że to nasz sposób myślenia (którego nie zawsze jesteśmy świadomi) wpływa na to, jak się czujemy. Jeśli zatem będziemy celowo wpływać na to, jak myślimy (jakie teksty sobie powtarzamy, jakie obrazy sobie wyobrażamy, jakie scenariusze tworzymy w głowach) możemy zmienić także nasz nastrój, na przykład łagodząc lęk lub przygnębienie.

Moje ogólne myślenie o tym, co pomaga w terapii i wokół czego powinna koncentrować się praca terapeutyczna opiera się na tzw. modelu siedmiu ścieżek terapeutycznych. Zgodnie z nim, zmiana ma szansę się dokonać dzięki:

• Pozytywnemu wpływowi relacji terapeutycznej
• Pogłębionej eksploracji doświadczeń klienta
• Modyfikacjom sposobu myślenia
• Transformacjom procesu doświadczania i świadomości
• Uzyskiwaniu wglądu i zrozumienia
• Rekonstrukcji narracji osobistych
• Modyfikacjom sposobu życia przez klienta